هپاتیت C، علائم، دلیل ابتلا، پیشگیری و درمان

هپاتیت سی (به انگلیسی: Hepatitis C) نوعی عفونت است که عمدتاً کبد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. ویروس هپاتیت سی (HCV)علت این بیماری است.هپاتیت سی اغلب هیچ علائمی ندارد، اما عفونت مزمن موجب زخم شدن کبد می‌شود، و پس از چند سال به سیروز کبد می‌انجامد. در بعضی موارد، افراد مبتلا به سیروز کبد همچنین دارای نارسایی کبد، سرطان کبد، و یا عروق بسیار متورم مری و معده می‌باشند که این مورد آخر می‌تواند منجر به خونریزی تا حد مرگ شود. .

افراد اغلب از طریق تماس خونی ناشی از استعمال درون وریدی مواد مخدر، تجهیزات پزشکی ضد عفونی نشده، و تزریق خون به هپاتیت سی مبتلا می‌شوند. به صورت تخمینی ۱۳۰ تا ۱۷۰ میلیون نفر در سراسر جهان به هپاتیت سی مبتلا هستند. دانشمندان در دهه ۱۹۷۰ تحقیقات در مورد HCVرا آغاز کردند و در ۱۹۸۹ وجود این بیماری را تأیید نمودند.^[۲] این ویروس به عنوان عامل بیماری در سایر حیوانات شناخته نشده است.

اینترفرون و ریباویرین داروهای استاندارد برای HCV هستند. بین ۵۰٪ تا ۸۰٪ افرادی که با این داروها تحت معالجه قرار می‌گیرند، درمان می‌شوند. کسانی که به سیروز یا سرطان کبد دچار می‌شوند، ممکن است به پیوند کبد نیاز پیدا کنند، ولی ویروس اغلب پس از پیوند مجدداً عود می‌کند.

اطلاعاتی کامد در مورد هپاتیت c و درمان آن

هپاتیت به معنای التهاب کبدی است. هپاتیت C (Hepatitis C) نوعی عفونت واگیردار است که توسط ویروس عامل این بیماری ایجاد شده و با حمله به کبد باعث التهاب کبد می شود. اغلب افراد مبتلا به ویروس هپاتیت سی (HCV) هیچ علامت و نشانه ای حس نمی کنند، در حقیقت خیلی از آنها حتی ممکن است ندانند که این ویروس در بدنشان موجود می باشد. هپاتیت C یکی از چندین نوع ویروس هپاتیت بوده و عموما بعنوان یکی از جدی ترین این ویروس ها از آن یاد می شود. هپاتیت C از طریق ارتباط با خون آلوده و عموما در پی استفاده از سرنگ مشترک در معتادان تزریقی منتقل می شود.

انواع هپاتیت C

هپاتیت C نوعی بیماری واگیردار کبدی است که افراد با شدت های مختلف به آن مبتلا می شوند، در بعضی از افراد این بیماری فقط چندهفته عمر دارد، درحالیکه در دیگر افراد این بیماری برای مدت یک عمر همراهشان بوده و زندگی آنها را بصورت جدی تهدید می نماید. این بیماری در نتیجه آلوده شدن به ویروس عامل هپاتیت سی (HCV) رخ داده و در درجه اول از طریق تماس با خون آلوده وارد بدن می شود. هپاتیت C می تواند مزمن و یا حاد باشد.

• هپاتیت C حاد – این نوع هپاتیت بیماری کوتاه مدتی است که در ۶ ماه اول آلوده شدن به این ویروس رخ می دهد و برای چند هفته باقی می ماند. در اکثر افراد هپاتیت C حاد تبدیل به هپاتیت C مزمن می شود.
• هپاتیت C مزمن – این نوع هپاتیت بیماری بلندمدتی بوده و زمانی رخ می دهد که ویروس هپاتیت C مدتی طولانی در بدن فرد باقی می ماند. عفونت ویروسی هپاتیت C می تواند باعث مشکلات جدی کبدی از قبیل سیروز کبدی و یا سرطان کبد شود.

علایم هپاتیت C

بیماری هپاتیت C عموما علامتی از خود نشان نمی دهد. زمانیکه بیماری علامتی داشته باشد، این علایم می تواند شامل:

• خستگی
• تب
• تهوع و اشتهای کم
• درد مفاصل و ماهیچه ها
• زرد شدن پوست و سفیدی چشم ها
• مدفوع زرد یا کم رنگ

دلایل بیماری و افراد در خطر

بیماری هپاتیت C زمانی رخ می دهد که شما آلوده به ویروس عامل این بیماری (HCV) باشید. شما زمانی آلوده به ویروس عامل هپاتیت C می شوید که خون فرد آلوده به آن وارد بدن شما شود. راههای ورود شامل:

• از طریق سوزن آلوده به خون فردیکه هپاتیت C دارد
• از طریق زخمی که برروی پوست بوده و خون آلوده برروی آن بریزد
• خون فرد آلوده با چشم و یا دهان شما در تماس باشد

افرادیکه در خطر ابتلا به بیماری هپاتیت C‌هستند شامل:

• معتادان تزریقی که از سرنگ و سوزن مشترک استفاده می کنند.
• رابطه جنسی محافظت نشده با فرد مبتلا به هپاتیت C.
• افرادیکه در بخش درمانی کار می کنند.
• کودکان زاده شده از مادر آلوده به ویروس هپاتیت C.
• دریافت طب سوزنی و یا خالکوبی (تاتو) با سوزن های آلوده.
• دریافت عضو از فرد مبتلا به این بیماری.
• افرادیکه وسایل شخصی مشترک همچون تیغ و یا مسواک مشترک با فرد آلوده به ویروس دارند.
• افرادیکه برای مدت طولانی دیالیز می شده اند.

راههایی که هپاتیت C از آنها منتقل نمی شود، شامل:

استفاده از ظروف مشترک، شیردادن به نوزاد، بغل کردن، بوسیدن، دست دادن، سرفه و یا فین کردن باعث انتقال هپاتیت C نمی شود. همچنین این ویروس ز طریق خوارکی و آب نیز منتقل نمی شود.

عوارض هپاتیت سی

عفونت هپاتیت C می تواند سالها در بدن مانده و باعث مشکلات جدی همچون:

• زخم در بافت کبدی (سیروز کبدی) – بعد از بیست تا سی سال از ابتلا به هپاتیت C فرد دچار سیروز کبدی می شود. بعد از زخم شدن کبد، فعالیت برای کبد سخت می شود.
• سرطان کبد – تعداد کمی از افراد مبتلا به هپاتیت C ممکن است به سرطان کبد نیز دچار شوند.
• نارسایی کبد – کبدی که شدیدا توسط هپاتیت C‌ آسیب دیده است، ممکن است قادر به عملکرد مناسب نباشد.

تشخیص ابتلا به هپاتیت C

از آزمایش های مختلف خونی برای تشخیص ابتلا به هپاتیت C استفاده می شود. این آزمایش ها برای تشخیص ویروس در بدن و سطح ویروس انجام می شوند. همچنین از آزمایش های مختلف کبدی برای تشخیص سطح آسیب دیدن کبد توسط هپاتیت C‌نیز استفاده می شود.

درمان هپاتیت C

داروهای معمولی که برای درمان هپاتیت C‌ استفاده می شوند، پگینترفرون (peginterferon) و داروهای ضدویروسی می باشند. هدف این داروها:

• کمک به بدن برای از بین بردن ویروس
• کاهش خطر سیروز کبدی و سرطان کبد

برای عملکرد صحیح داروهای تجویز شده را باید طبق دستور پزشک و بدرستی مصرف نمود. در افرادیکه دچار مشکلات کبدی همچون سیروز کبدی شده اند، ممکن است از پیوند کبد استفاده نمود. اگر شما مبتلا به هپاتیت C‌ هستید:

• از داروهایی که قبلا استفاده می کردید، قبل از مشورت با پزشک دوباره استفاده ننمایید.
• از الکل و مواد مخدر استفاده ننمایید. الکل باعث افزایش سرعت آسیب کبدی می شود و همچنین می تواند تاثیر داروها را کم نماید.
• با پزشکتان درباره نیاز به واکسن های هپاتیت بی و هپاتیت A مشورت نمایید.

پیشگیری از هپاتیت C

متاسفانه هنوز واکسنی برای پیشگیری از ابتلا به هپاتیت C وجود نداشته و واکسن های موجود فقط برای هپاتیت B و A می باشند. برای پیشگیری از ابتلا:

• درصورت اعتیاد موادمخدر را ترک نمایید. درصورت مصرف و تزریق از وسایل مشترک استفاده نکنید.
• درمکان های غیربهداشتی و بدون مجوز اقدام به خالکوبی و تاتو نکنید.
• از رابطه جنسی پرخطر و رابطه های بی بندوبار خودداری نمایید.
• وسایل شخصی همچون مسواکتان را بادیگران باشتراک نگذارید.